Þökk sé Bretum að þeir skyldu einnig veiða smáfiskinn hér við land hér forðum, að nú veiðast stundum vænir þorskar innanum smáfiskinn. Það hefur sýnt sig að grisjun er nauðsynleg og er í takt við Darwinskenninguna. Vísindamennirnir í Kanaríki hefðu bara átt að fletta upp í gömlum heimildum um rannsóknir á þessu sviði og endurskrifa þær!

Ég las nokkrar greinar um þessi mál í tímaritinu Scientific American á síðustu öld þar sem var farið ofan í saumana á hvernig náttúrulegt úrval verður til þess að lífríkið aðlagar sig að breyttum skilyrðum. Mýmörg dæmi eru til um það, m.a. Yellowstone Park í USA, hreindýrin á norðurslóð, murtan í Þingvallavatni, íslenska birkið og þorskurinn í N-Atlantshafi svo eitthvað sé nefnt.

Þegar úlfinum var útrýmt í Yellowstone Park á seinni hluta síðustu aldar (að kröfu meirihluta "umhverfissinna", pólítíkusa og almennings) varð afleiðingin sú að öllu vistkerfinu snarhrakaði og það svo geigvænlega að ákveðið var að flytja úlfa aftur á "verndarsvæðið", þrátt fyrir mikil mótmæli. Og viti menn, ekki leið á löngu þar til dýralíf og gróður fór að ná sér á strik aftur og landeyðingunni var snúið í gróðursæld fyrri tíma.

Sama er á teningnum hvað varðar fiskinn okkar. Ef smár fiskur verður kynþroska og nær að hrygna, þá erfa afkvæmi hans oftast svipaða eiginleika (sérlega ef hrognin eru einnig frjóvguð af smávöxnum fiski). Og ef þessi stökkbreytti fiskur er síðan verndaður um of þá segir Darwinskenningin okkur að það sé eftirsóknarvert að vera smár, því þá aukast möguleikar tegundarinnar til að lifa af. Og þá aukast líkur á að gen þeirra nái að styrkja niðjana í að lifa af harða samkeppni um fæðu, sérstaklega þegar framboðið verður takmarkað eða vegna breytinga í vistkerfi hafsins.

Þetta vita allir sem lagt hafa stund á ræktun dýra og plantna í þeim tilgangi að ná fram ákveðnum eftirsóttum sérkennum. Náttúran leitar alltaf að jafnvægi hvort sem okkur líkar það betur eða verr.

Íslenskir sjómenn hafa löngum verið skammaðir og jafnvel dæmdir fyrir smáfiskadráp þrátt fyrir ábendingum vísindamanna um að stjórnuð grisjun utan svæða þar sem UNGFISKUR (ekki endilega sama og smáfiskur) heldur sig er nauðsyn en ekki glæpur.

Umhverfisvernd verður að byggjast á þekkingu og skynsemi en ekki á pólítík, hvað þá á trúarbrögðum margra "umhverfisverndarsinna".

Að lokum - Maður skal ekki éta útsæði sitt eru skilaboð mín til ráðherra sjávarútvegs fyrri tíðar og

Ákvörðunartökur er varða umhverfismál verða að styðjast miklu meira við vísindi og þekkingu, en ekki við "trúarbrögð" og almenningsálit, hvað þá við skoðanir útgerðarmanna og sumra bænda.

	Rangt að ofvernda smáfiskinn
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt